ภัยใกล้ตัว

Base on true story by บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ

        บ้านพักฉุกเฉิน ได้เปิดให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในแทบทุกกรณีปัญหามากว่า 33 ปี ปัญหาติดเชื้อ เอช ไอ วี หรือ โรคเอดส์ ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ยังคงอยู่ในสังคมไทย ไม่ว่าสถิติภายนอกจะเป็นอย่างไร แต่สถิติของบ้านพักฉุกเฉินนั้น เราจะพบว่า ผู้หญิงที่มาด้วยปัญหาติดเชื้อ เอช ไอ วี นั้นมากกว่า 80% ติดมาจากสามี หรือแฟนของเธอเอง ทั้งที่พวกเธอไม่ใช่นักเที่ยว นักดื่ม หรือเปลี่ยนคู่นอน เพียงแค่เธอเป็นภรรยาที่ทำมาหาเลี้ยงครอบครัว เลี้ยงลูก ใช้ชีวิตตามปกติ เธอก็ยังเสี่ยงต่อการติดโรค นี่เหมือนเป็นคำเตือนว่า “ ใครๆก็เป็นโรคพวกนี้ได้ ” เช่นเดียวกับ “ เตือนตา ” หญิงวัยกลางคน ที่อยู่กินกับสามีมาเป็นเวลา 5 ปี กว่าจะรู้ก็เมื่อสามีป่วยระยะสุดท้ายและเสียชีวิต... ทิ้งเธอไว้กับโรคร้าย

       เตือนตา เป็นชาวกรุงเทพฯ เธอมาจากครอบครัวที่แตกแยกพ่อแม่แยกทางกันและทอดทิ้งเธอไปตั้งแต่แรกเกิด เธอจึงเติบโตมาโดยการเลี้ยงดูของลุงกับป้า เตือนตาไม่ได้เรียนหนังสือเพราะว่าสมองทึบพัฒนาการช้า และครอบครัวไม่มีเงิน แต่เธอมีความถนัดในด้านการทำงานฝีมือ เธอจึงมีรายได้จากการเย็บผ้า รับติดกระดุมและติดซิป นอกจากนี้เธอยังรับจ้างทำงานร้านขายก๋วยเตี๋ยว และที่นี่จึงทำให้เธอได้พบกับ “ ประชา ” ผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอหลายปี เคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว และถูกภรรยาทิ้งไป เตือนตารู้จักคบหากับประชาได้เพียง 5 เดือน เธอก็ตกลงย้ายไปอยู่กับเขา ท่ามกลางเสียงคัดค้านของลุงกับป้า ทั้งที่ ประชา นั้นมีคุณสมบัติครบ อาทิเช่น เล่นการพนัน กินเหล้า เที่ยวผู้หญิง เสพยาเสพติด มีนิสัยชอบลักขโมย และเคยติดคุก เตือนตาบอกกับเราในวันนี้ว่า “ หนูดื้อเอง ” เมื่อถามถึงเหตุผลของการดื้อของเธอ เราก็ได้รับคำบอกกล่าวว่า

       “ เพราะเขาพยายามที่จะได้มาคบหากับหนู... เขาอยากอยู่กับหนู... ถึงที่บ้านหนูจะไม่มีใครชอบเขา”

          ในบางครั้งเหตุผลของคนๆ หนึ่งก็ยากที่หลายคนจะเข้าใจ แต่นั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้เตือนตาดึงดันจะใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายที่ไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วยเลยอย่าง “ประชา”

          ครอบครัวของเตือนตากับประชา แม้จะไม่บอกเล่าให้ฟังใครๆ ก็คงเดาภาพได้ เพราะเมื่อยิงคำถามไป เธอก็ตอบเองว่า “ ไม่มีความสุขเลย ครอบครัวหนูก็ไม่ชอบเขา พ่อแม่เขาก็ไม่ชอบหนูหาว่าหนูเหมือนผู้หญิงขายบริการ... แฟนหนูทำงานได้ก็เล่นพนันเที่ยว กินเหล้าหมด แล้วก็มาขอเงินหนูพอหนูไม่มีเงินให้ก็ตบตี แล้วก็ไล่ให้ไปทำงานหาเงินมาให้เขา ”

         แต่เตือนตาก็อยู่กินกับประชาได้ตั้ง 5 ปี แล้วประชาก็ป่วยเข้าโรงพยาบาล และเสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ ในวันที่หมอบอกความจริงกับเตือนตานั้นเธอเล่าความรู้สึกให้เราฟังว่า

         “ หนูร้องไห้เลย มันช็อค อยากตายอยากกระโดดน้ำตาย หนูไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไง กลับไปอยู่ห้องคนเดียวก็กลัว หมอยังบอกว่าให้หนูบอกพ่อแม่เขาด้วย หมอไม่กล้าบอกกลัวแม่เขาช็อค... แต่หมอไม่กลัวหนูช็อคเลยเหรอ? ”…

       หลังจากคู่ทุกข์คู่ยากของเตือนตาจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เตือนตาก็ไม่สามารถที่จะอยู่ตัวคนเดียวที่ห้องพักเดิมได้ เธอจึงไปสมัครงานเป็นแม่บ้าน อยู่ที่สถานที่แห่งหนึ่ง โดยที่เธอไม่ได้บอกถึงโรคประจำตัวของเธอให้นายจ้างทราบ เพราะเธอกลัวว่าเขาจะรังเกียจ ยิ่งการกลับไปอยู่กับลุงกับป้านั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะลุงกับป้ายังคงโกรธที่เตือนตาดื้อรั้น

       เตือนตาทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ได้เกือบสองปี อาการป่วยกำเริบ นายจ้างจึงพาเธอไปตรวจร่างกาย จึงทราบความจริงว่าเธอติดเชื้อ เอช ไอ วี นั่นเป็นสาเหตุให้เตือนตาไม่สามารถทำงานและอยู่ที่นั่นได้อีกต่อไป เพราะโรคนี้ ใครๆ ก็รังเกียจและหวาดกลัวราวกับว่ามันติดต่อกันง่ายดาย เตือนตาจึงถูกส่งมาที่บ้านพักฉุกเฉิน เมื่อถามความรู้สึกที่เธอต้องออกจากงาน เธอก้มหน้าบอกอย่างเศร้าๆว่า “ รู้สึกน้อยใจ และพูดไม่ออก ”...จริงๆ แล้ว โรคนี้ติดต่อกันได้เพียง 3 ทางเท่านั้น คือ 1.การมีเพศสัมพันธ์กับผู้ติดเชื้อ 2.จากแม่ที่มีเชื้อเอดส์ถ่ายทอดให้ทารกในขณะตั้งครรภ์ 3.การรับเชื้อทางเลือด คือ การใช้เข็มฉีดยาร่วมกันและการรับเลือดจากการผ่าตัด-ซึ่งในกรณีการรับเลือดบริจาคในปัจจุบันจะถูกนำไปตรวจหาเชื้อเอดส์ก่อน จึงมีความปลอดภัยเกือบ 100% เมื่อตรึกตรองดูแล้วติดยากกว่าไข้หวัดเสียอีก

       โรค เอช ไอ วี หรือโรคเอดส์นั้น เป็นโรคที่เราสามารถป้องกันได้ เพียงแค่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม โดย งดพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศสัมพันธ์หรือมีคู่นอนเพียงคนเดียว ใช้ถุงยางอนามัยเมื่อมีเซ็กส์ งดสารเสพติดและเครื่องดื่มมึนเมาเพราะมันจะทำให้คุณขาดสติเซ็กส์ที่เสี่ยงจะตามมา สุดท้ายที่อาจจะดูเหมือนโอเวอร์นั่นคือควรพากันไปเช็คสุขภาพ ตรวจเลือดก่อนตกลงปลงใจกันก็จะรอบคอบมาก เพราะมนุษย์นั้นรู้หน้าไม่รู้ใจ ข้างนอกสุกใสข้างในอาจจะเป็นโพรงก็ได้ โรคติดต่อต่างๆ ทั้งเอดส์ หรือ เอช ไอ วี นั้น ไม่ได้แปะอยู่บนหน้าผากเหมือนป้ายโฆษณาตามทางด่วน... การมีสามีและได้โรคร้ายตามมาด้วยคงไม่มีใครต้องการ... เหมือนกับเตือนตา ที่แม้นายประชาจะมีพฤติกรรมสำส่อนเธอก็ยังไม่เฉลียวใจอะไรเลย เธอบอกว่า “ เขาก็ทำอย่างนั้นเป็นประจำ พาผู้หญิงมานอนบ้านบ้าง มานั่งกินเหล้ากันที่บ้านบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา ” นั่นก็เพราะเตือนตาไม่เคยมีความรู้ในเรื่องนี้ เธอรู้แค่ว่าโรคนี้เป็นแล้วตาย รักษาไม่หาย เป็นโรคที่น่ารังเกียจ ซึ่งเชื่อว่ายังมีคนอีกมากมายที่คิดและรู้เกี่ยวกับโรคนี้เพียงเท่านี้ คิดว่ามันไกลตัว แต่จริงๆแล้วอาจนอนอยู่ข้างๆกัน... เป็นภัยที่แสนจะใกล้ตัว

หากผู้หญิงและเด็ก ท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อ เอช ไอ วี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. อีเมลล์: knitnaree@hotmail.com และ ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-3 ต่อ 109,113 หรือ 0 2 929 2308 อีเมลล์: admin@apsw-thailand.org

Facebook: สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯบ้านพักฉุกเฉินดอนเมือง www.facebook.com/apswthailand.org หรือ สามารถดูข้อมูลรายละเอียดผ่านทางเว็บไซด์สมาคม www.apsw-thailand.org